Znieczulenie przewodowe (inaczej zwane regionalnym) to rodzaj znieczulenia, który obejmuje jedynie określoną część ciała. Jest to „skoncentrowane” znieczulenie, które może być stosowane w okolicach konkretnych nerwów lub grupy nerwów. Istnieje kilka głównych form znieczulenia przewodowego, a każda z nich ma swoje zastosowanie w zależności od rodzaju operacji i obszaru ciała, który ma być znieczulony. Oto kilka popularnych form znieczulenia przewodowego:
1. Znieczulenie podpajęczynówkowe
W tym przypadku lekarz anestezjolog wprowadza środek miejscowo znieczulający do przestrzeni gdzie leżą nerwy oraz rdzeń kręgowy, co prowadzi do znieczulenia wybranego poziomu kręgosłupa w dół. To znieczulenie jest często stosowane podczas operacji w obrębie dolnej części ciała, takich jak cesarskie cięcia czy operacje miednicy lub kończyn dolnych
2. Znieczulenie zewnątrzoponowe
Jest podobne do znieczulenia podpajęczynówkowego, ale środek znieczulający jest podawany do przestrzeni zewnątrzoponowej kręgosłupa, czyli w miejscu ujścia nerwów, poza rdzeniem kręgowym. Może być stosowane w celu znieczulenia od pewnego miejsca w dół, na przykład podczas porodu siłami natury, operacji miednicy, czy operacji kończyn dolnych.
3. Znieczulenie splotów i nerwów obwodowych
Polega na bezpośrednim podaniu środka miejscowo znieczulającego w okolicę konkretnego nerwu lub grupy nerwów, co prowadzi do znieczulenia obszaru, który jest przez niego unerwiony. Bloki nerwowe mogą być stosowane na przykład w chirurgii ręki, stopy czy twarzy.
Znieczulenie przewodowe pozwala na uniknięcie ogólnego uczucia bólu w obszarze objętym znieczuleniem, co jest korzystne zarówno dla pacjenta, jak i chirurga. Bywa łączone ze znieczuleniem ogólnym. Jest również często stosowane jako metoda kontroli bólu pooperacyjnego.